رواية حب المجانين
واحده من البنات : خلاص يا دكتور الربع ساعه خلصت
هاله فى سرها : ام انك عيله تنحه صحيح على رأى شيماء
حسن فى سره : ام وريتك يا شيماء الكلپ
وفجاء شيماء دخلت وهى باين عليه اثار النوم ولبسه هدوم مش مترتبه ومش عامله الطرحه حلوى وبتجرى
شيماء : انا اسفه جدا يا دكتور
حسين : اخر مره يا دكتور التاخير دا انتو مش عيال انتو دكاتره يبق فى احترام المواعيد بعده كده
شيماء فى سرها : ليك حق تعمل اكتر من كده ااااااااه
بتروح تقعود فى أول مكان تلقيه وبيكون جمب فارس دنجوان الدفعه
هاله فى سرها : اه يابنت المحظوظه ياريتنى مكانك ( بحصره )
حسن وهو بيبصلها پغضب وهى مش فهمه فى اى
حسن پغضب : .................
يا ترا حسن عايز اى
تم
نتفاعل باااا عشان اكمل عشان التفاعل لو فضل عليها كده هوقفها
ما حد يقول اسم للروايه دى يا جماعه
حب_المجانين
حسن : اتفضلى هنا يا دكتوره ( وهو بيشاور على كورسى مكتبه پغضب )
شيماء : بس انا معملتش حاجه ( بستغراب )
حسن : وانا بقول اقعودى هنا ( پغضب)
شيماء بصوت واطى : بالله عليك سيبنى هنا شويه ( بغباء)
حسن : اخلصىىىىىى( بصوت حاد )
هاله فى سرها : هو انا شكلى حسدتها ولا اى ( وفكرت لخمس دقائق كده ) لى لى لى هو احنا عندنا حد بيفرقع من الغيره ولا اى ( بخبث)
شيماء : اشوف فيك يوم يا بعيد الهى الورق يولع يعنى الحاجه اللى كانت هتهون عليا الامتحان تروح كده اكيد دى عين اختك البومه وبتبص على هاله لقيتها بتضحكلها بخبث مالها بنت عبده بتضحك زى الهبله كده ليه
حسن : طب ام تروحى على قله ادبك دى ام قصيت لسانك ( پغضب )
شيماء : طب خليك باحترامك عشان اقسم بالله هعملك فضېحه مش كفايه قيمتنى من جمب الوحى ( وهى بتبص للواد بحب )
