رواية حب المجانين
قطڠ تفكيرها صوت مجدى وهو بيقول
مجدى : يارب نمشى انهارده ( بحده وسخريه)
توحه : قولتلك تعال نمشى ونسبها زى الكلبه( بڠيظ)
ركبت هاله بصوت واطى : الهى العربيه تولع بينا عشان نخلص
مجدى : لسانك الطويل دا انا هعرف اتعامل معاه كويس (بصوت غاضب )
هاله فى سرها : يا شاتات الشاتات يابا روشدى ( بخۏف )
بعد نص ساعه فى بيت مجدى
كانت هاله واقفه قدامه وهى حاطه اديها ورا ضهرها وعنيها فى الارض وهو قاعد قدامها على الكنبه وبيبصلها پغضب
هاله وهى بترفع عينها : انت اللى قولتلى اطلعى بره ( بصوت عالى )
مجدى : صوتك ( بصوت هادى بس يخوف وعينه حمره )
هاله : ماله ( بخۏف وتوتر )
مجدى : حاسس انو عالى ولا اى
هاله : لا ابدا دا طبقت صوتى هى اللى طلعت كده بس انا اقصد اتكلم بصوت واطى ( شكله يوم اسود والله )
مجدى : اقدر اعرف قولتى لمين انك راحه لابوكى
فى ثانيه كان واقف قدامها ووشه فى وشها وهو بيتكلم بصوت حاد مفيهوش نقاش : واحد شغل الهبل اللى انتى فيه دا يتنسا انا دلعتك زياده اتنين خروج من البيت حتى لو قدامه من غير مااعرف هعلقك وانتى عارفه انى اقدر اعملها فهمااااه وزعق فى اخر كلمه
هاله : انا هبله ( بدهشه)
مجدى وهو بيمسك دماغه : هو دا اللى انتى سمعتيه من كلامى ( وبعدين رجع قعد مكانه تانى هو عارف أنه مبيقدرش يبق قاسى عليه وبيضعف وهى عارفه كده بس عنده سـ،ـلاچ تانى قالها ): خلاص يا هاله انا فعلا تعبت تقدر تشوفى هتعملى اى وسابها ودخل الأوضه بزعل
