رواية أسيا بقلم حنان عبدالعزيز

_يا مصرااوى ياا مصراااوى 
كانت تنادى عليه بسرعه وهى تجړححى بين الحقول بفرحه وسعاده غارمه تقش وجهها، ليستدير خلفه باستغراب من صوتها ليقف امام ذالك المنظر الخلاب مسحورا وهى تجړححى بين الحقول بخفه وابتسامه تعلو وجهها بفرحه عارمه ليمسك هاتفهه ويلتقط لها بعض الصور الجميله كمنظرها، حتى وصلت امامه وهو تاخذ نفسها بسرعه وهو فقط هائم امامها بابتسامته الهادئه، لتنظر اليه بفرحه بعد ان سحبت انفاسها: عرفت جيبتهم جيبتهم يا مصرااوى لينظر اليها باستغراب: جيبتى اييه مش فاهم خدى نفسك بس الأول
لتسحب نفسها بسرعه وتقول بسعاده: كلمت واحده كبيره فى النجع وسالتها على عيلتك وجالت انها تعرفهم هم معايا يلا نروحلها

نظر اليها بصډمه وفرحه: هنادى قولى انك بتتكلمى جد وربنا 
لتهز راسها بالموافقه وهى تبتسم بفرحه 
لينظر حوله بفرحه وهو يكاد ان يحضڼها ولكن يبتعد بسعاده: هنادى انا بحبك قوى والله 
لتنظر اليه بابتسامه پلھlء صlډمه، وهو ينظر اليها بفرحه لتبتسم پټۏټړ: ط.. طيب يلا هم علشان

 نلححها بسرعه 

ليهز راسه بفرحه ويذهبوا سويا الى عند السيده المطلوبه بسرعه وهم بداخلهم كم امل كبير 
_بجد يعنى انتى تعرفى والدتى واختى 
ابتسمت السيده بحنان: امك وخيتك كانوا جاعدين اهنى فى بيتى وضيافتى لحد وجت جړححيب، لما زمان ابوك ماټ امك اتبهدلت جوى يا ضنايا هى وخيتك علشان انت كنت فى بلاد برا بتتعلم ومعرفتش بالى دار وهى خبت عليك علشان شغلك ودراستك واستحملت كتير لحد ما الجدر وصلها هى وبتها اهنى النجع عندنا كانت معرفه جديمه فاستضفتها اهنى فى دارى هى وخيتك يجى سنتين اكده لحد ما من سنه جالها تليفون من خالتك ونزلت من بلاد بره وشيعتلها وراحت عندها امك وخيتك وبيكلمونى اكده كل فتره وبيجولوا انهم بيدوروا عليك بجالهم كتير بس مش لاجينك يا ولدى 

ليسمع اليها بډموع: انا كنت بدور عليهم انا كمان والله، طيب تعرفى عنوانهم فين دلوقتى او رقم اى حاجه اوصلهم بيها 
_أيوه معايا عنوانهم علشان جالولى لو احتجت حاجه اجيلهم طوالى استنى هبابه احيبهولك واجى 

ثم قامت من امامهم ودخلت الى الداخل، نظرت اليه هنادى بابتسامه: مبروك عليك يا مصراوى جيبت اهلك وهيبقوا حدااك 
نظر اليها بډموع وفرحه: من غيرك مكنتش هوصلهم يا هنادى بجد انا مش عارف من غيرك كنت عملت اييه